Donna Vrijhof is een ervaren stemactrice en voice-over met meer dan 30 jaar ervaring. Van commercials tot cartoons, luisterboeken tot telefoonmenu’s – haar stem is overal, maar weinig mensen weten wie erachter zit. In dit interview deelt ze haar reis van de toneelschool naar een fulltime carrière als stemacteur, haar ervaringen met grote merken en de bijzondere kanten van de industrie. Ze deelt ervaringen op haar prijswinnende luisterboekvertolkingen en de connecties die ze via haar werk heeft opgebouwd. Leer de stem achter talloze Nederlandse producties kennen en ontdek wat haar uniek maakt in de wereld van voice-over.
Stel jezelf kort voor; wie ben je en wat doe je?
Ik ben Donna Vrijhof, ik woon in Amsterdam, ben getrouwd met Tom, moeder van 2 zoons Buster en Goof en al 30 jaar werkzaam als stemactrice en voice-over.
Hoe ben je stemacteur geworden?
Ik ben opgeleid aan de Toneelacademie in Maastricht, en kreeg daar elke dag stemles.
Als actrice moet je algemeen beschaafd Nederlands spreken, dus zonder accent of tongval.
Ik heb Rotterdamse roots, dus er was heel wat werk te verzetten. Maar het ging me goed af, en mijn docent raadde me aan om “iets met mijn stem te gaan doen”. Ik nam heel provisorisch op een cassettebandje een demo op, en al snel kwamen de eerste opdrachten. Ik spijbelde nogal eens om met de trein van Maastricht naar Amsterdam te reizen voor een inspreek klus. Na mijn afstuderen heb ik eerst als actrice in het theater gespeeld, maar heb me daar nooit zo thuis gevoeld als achter de mic. Dat maakte mijn keuze dan ook vrij makkelijk: ik werd fulltime stem! Wat ontzettend fijn is, is dat ik voor heel uiteenlopende klanten met mijn stem mag werken. Zo doe ik niet alleen commercials en webvideo’s, maar ook tekenfilms, luisterboeken, games, e-learning, speelgoed en telefoon-menu’s. Dat maakt dat ik eigenlijk altijd werk heb, en ik in de afgelopen 30 jaar een enorm netwerk heb weten op te bouwen. Ik heb overigens ook als stem-regisseur gewerkt maar het zelf inspreken vind ik toch echt het allerleukst!
Wat vind je het leukste aan je werk?
Het fijnste vind ik denk ik de diversiteit. Dat mensen me de hele dag horen, en me niet (her)kennen. ’s Ochtends horen de kleintjes me op de ipad in diverse tekenfilmseries van Disney, Nickelodeon, Netflix en HBO. Als je daarna in de auto naar je werk stapt hoor je me in een commercial van H&M, Wibra, Disney L’oreal of ben ik de stem die je bij het tankstation door het menu van de wasstraat praat. In de Thalys ben ik de stem die je uitleg geeft over de gang van zaken in de trein. En op Schiphol de computerstem van Valet Parking, en mocht je ook echt gaan vliegen kun je me of horen in een instructiefilmpje aan boord, of misschien zet je een lekker luisterboek op. En ben je toevallig in Curaçao? Ook daar ben ik als stem te horen bij diverse radiostations. In attractiepark Toverland hoor je me als de gemene piraten tweeling in de nieuwe Aqua Bellatores show. En sta je met pech langs de weg? Jawel: ook dan ben ik degene die je “te woord staat.” Sterker nog: ik heb mezelf wel eens aan de lijn gehad..
Als je geen stemacteur was, wat zou je dan willen doen? En waarom?
Als ik geen voice-over zou zijn zou ik denk ik op de school werken van mijn jongste zoon. Hij heeft een beperking en zit op een fantastische school, waar niet alleen leerkrachten werken maar ook fysiotherapeuten, ergotherapeuten, logopedisten enzovoorts. Toen ik er voor het eerst binnenkwam schrok ik heel erg van alles wat er rondrijdt en glijdt, de rolstoelen, de hulpmiddelen, het was een heel nieuwe wereld. Maar inmiddels een oase van liefde, waarin zoveel rust en respect is voor iedereen. Niks is gek, en er wordt niemand gepest. Er wordt gekeken naar wat je wel kan, in plaats van niet. In het gewone leven zouden we hier allemaal wel een beetje meer van mogen hebben, vind ik.
Waarom heb je ervoor gekozen om deel uit te maken van Voicebooking? En wat vind je leuk aan Voicebooking?
Dat is wel een grappig verhaal, en eens per jaar halen Jente en ik dat samen op.
Geloof het of niet, maar ik wilde eerst niet bij Voicebooking. Ik was net zwanger, had mijn eigen studiootje nog niet zo heel lang en Jente mailde me of ik erbij wilde. Laten we het erop houden dat ik “hard to get” was, maar het uiteindelijk goed gekomen is. Ik weet mijn eerste opname nog bij Jente op de grachten in het allerkleinste studiootje waar ik ooit ben geweest. Het was een soort driehoekige ruimte, Jente was regisseur en technicus in een, en de klant zat zo ongeveer op schoot. Nee hoor, ik overdrijf.
Ik zal nooit vergeten dat hij zei “De grootste van Nederland te willen worden.” Wat hij binnen no time was. En daarna was er meteen de wens de grootste van Europa te worden, en ook dat werd hij.
Het Voicebooking concept is ijzersterk. Een webwinkel voor stemmen. Snel schakelen, direct contact met de klant. Openheid van zaken, en boven alles: de klant blij maken. De rest is geschiedenis. Voicebooking is inmiddels niet meer weg te denken. Ik kan alleen maar zeggen dat ik vurig hoop dat echte stemmen, stemmen met een kloppend hart, met een ademhaling die er niet altijd uitgeknipt hoeft te worden, stemmen die zich soms verspreken, die voelen waar een tekst over gaat, dat die blijven bestaan. Dat we daar met zijn allen voor blijven kiezen, in plaats van de Artificial Intelligence varianten. Want dat kloppend hart hoor je, en voelt de consument. Daar ben ik van overtuigd. Wij stemmen erop, voegen iets toe aan een tekst, aan een merk. Wij geven het adem.
Tegenwoordig wordt stemacteren steeds vaker op afstand gedaan. Wat is voor jou het verschil?
Afgelopen maand heb ik de prijs gewonnen voor de beste voorlezer van Storytel in 2023.
Dat was ontzettend leuk. Wij stemmen altijd anoniem, zitten als mollen in onze holen verscholen. En nu kwamen we allemaal, of nou ja een aantal, tevoorschijn en liepen over een rode loper. Hollywood op z’n Hollands. Ik kom uit een gezin van “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.” Maar het lukte me die avond gewoon te genieten, en het trotse gevoel te omarmen. En nu staat er een heuse award in mijn spreekcel. Een eer, en iets wat weer veel extra aandacht en werk heeft opgeleverd.
Maar er zijn genoeg projecten die ik nooit meer heb teruggezien en die waarschijnlijk ergens op een plank liggen te wachten tot iemand ze oppakt, of opdrachten waar ik niks mee verdiend heb, maar de meeste lol heb gehad. En andersom trouwens ook. Opdrachten waar ik een dikke factuur voor mocht sturen, wat meteen het leukste was aan de hele kwestie.
Of vreselijk slecht gemixte spots, met lelijke teksten en uitgerekend die zijn om de haverklap op de radio te horen… Help!! Natuurlijk kwamen deze opdrachten niet via Voicebooking 😉
Wat was de gekste voice-over opdracht die je ooit hebt gehad? Welke opdracht vond je het leukst om te doen?
De gekste opdracht? Ik heb zoveel gekke dingen moeten doen. Vooral in tekenfilms en games. Voor de serie Alvin and the Chipmunks spreken we onze teksten vertraagd in, waarna de technicus ze zo bewerkt dat ze ook echt als Chipmunks klinken, en natuurlijk synchroon lopen met de animatie. Een hele klus. Ik heb wel eens als kip tot 200 moeten tellen. No kidding. Voor een game. Een snipverkouden monster? Komt in orde: een neusgat dicht houden en voila. Ik heb voor een serie over het leven op de boerderij als actrice in beeld moeten spelen, wat ook gefilmd werd, omdat er daarna een animatie van ons gemaakt werd. Die we vervolgens zelf gingen inspreken. In meerdere talen. Heel cool. Ik kan wel zeggen dat ik in tekenfilmseries zo ongeveer bijna alles gespeeld heb. Van magnetron tot Koningin, van pasgeboren baby tot stervend konijn in de beroemde serie Waterschapsheuvel. Jammer genoeg mogen wij stemacteurs zelden namen, projecten en rollen benoemen ivm de geheimhoudingsplicht.
Op dit moment ben ik in een aantal nieuwe HBO en Amazon series aan het werk, die nog niet eens af zijn en hun première nog moeten beleven. Maar we zijn ze al wel aan het inspreken. Films en series waar miljoenen in geïnvesteerd zijn, voor volwassenen. Echt fantastisch. Maar laat ik vooral de Bekende Belvrienden niet vergeten. Eens per jaar bellen beroemde tekenfilmfiguren (nou ja de stemmen die ze spreken natuurlijk) naar kinderen die wel een opsteker kunnen gebruiken omdat ze ernstig ziek zijn, een beperking hebben, of een broertje of zusje hebben die door omstandigheden veel aandacht nodig heeft.
In die gesprekken komt alles samen, en is ons werk niet alleen vrolijk en heerlijk om te doen, maar ook nog eens betekenisvol en een blijvende herinnering voor zowel de acteur als het kind.
Elke vakman/-vrouw heeft zijn of haar eigen unieke talenten. Wat maakt jou de stemacteur die je bent?
Mijn man is psychotherapeut en heeft mij gewezen op mijn zeer actieve spiegelneuronen. Met andere woorden: “Ik praat vaak hardop mee, voel me, en doe qua mimiek mee met dat wat ik zie.” Heb het zelf niet altijd in de gaten maar het is wel een handige eigenschap als actrice. Ik kan me herinneren dat ik als kind al graag observeerde. Hoe eten familieleden hun ijsje. Mijn moeder at met korte kleine knabbeltjes, maar mijn vader slurpte hem helemaal naar binnen, mijn broer likte heel voorzichtig, en ik at eerst de chocolade er vanaf.
Zo is het met stemmen ook. Als je met mij tv kijkt, hoor je niet alleen het tv programma, maar je krijgt er gratis mijn persiflages bij. Ik houd van accenten, rare uitspraken, gebruik van een tongpunt of een huig R, mensen die slissen, met de kaken op elkaar praten, gekke klemtonen, mensen die heel snel of juist heel traag spreken, stopwoordjes hebben, stotteren. I love it. En gebruik het ook in mijn werk. “Jij doet toch stemmetjes?” is overigens echt het foutste wat je tegen een stemacteur kan zeggen. Het gaat om veel meer dan het truukje van de stem, maar vooral om de interpretatie van de tekst. En dat is net als bij een instructievideo of een commercial het allerbelangrijkste! Wat staat er? Waar gaat deze tekst over? Wat is de boodschap? Met welk gevoel moet de klant/consument/doelgroep hiernaar luisteren? Mijn feature is dat ik iedere tekst, hoe ingewikkeld of bizar ook kan laten klinken alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Of het nu een webvideo is over een nieuw ontwikkelt medicijn, of de slechterik in die nieuwe Disney serie (waar ik niks over mag zeggen want daar teken je allerlei contracten voor)
Die feature heb ik dankzij mijn opleiding. Ik heb als actrice geleerd een tekst te interpreteren. Het is een groot misverstand dat je met “een leuke stem” een goede voice-over kan worden. Het gaat namelijk niet om de stem, maar om de tekst. Of dat overkomt. Dat is de basis.
Welke adviezen zou je je jongere zelf als stemacteur geven?
Dat is een moeilijke vraag. Het impliceert dat ik dingen misschien anders had willen doen, en dat is zeker niet het geval. Het (werk) leven loopt zoals het loopt, en vallen en opstaan hoort daarbij. Bovendien was de jonge Donna niet alleen ambitieus maar ook stronteigenwijs. Dus een advies had misschien niet zoveel zin gehad. Die Donna wist heel goed wat ze wilde, en hoe ze dat voor elkaar zou krijgen. Ze had wel iets meer van zichzelf mogen houden. Dus ik zou haar willen zeggen: “Heb je lief.”
Wil je stemvoorbeelden van Donna horen? Ga dan hier naar onze talentendatabase.